Na het prachtige en ontroerende Briefjes voor Pelle waarmee Marlies Slegers me helemaal inpakte, kon ik niet anders dan zitten popelen tot haar nieuwste jeugdroman We moeten je iets vertellen verscheen. Het aangrijpende verhaal over de hoogbegaafde Pelle en zijn vader raakte me destijds diep en was persoonlijk behoorlijk relevant, dat ik alleen maar kon hopen op net zo’n weergaloos boek. Kon Slegers dat succes nog eens overtreffen?
Briefjes voor Pelle was weliswaar mijn eerste kennismaking met de schrijfster, maar zeker niet Marlies Slegers haar eerste werk. Ze schreef al tientallen boeken, van korte verhalen voor volwassenen tot jeugdromans en spannende thrillers voor kinderen en tieners, en niet zelden met sterke inhoudelijke thema’s.
Over We moeten je iets vertellen
Na een aantal weken met geruzie komen de ouders van Hazel met een mededeling; ze moeten haar, haar zus Rivka en broertje Nathan iets vertellen, ze gaan scheiden. En hoewel Hazel regelmatig hoopte dat het geruzie zou stoppen, is dit niet wat ze wilde. Ze wilde juist dat haar ouders het goed zouden maken, weer verliefd op elkaar zouden zijn. Maar dat zit er echt niet meer in. Hun gezamenlijke zomervakantie naar Italië valt daarmee in het water. En terwijl haar broertje mee mag met een vriendje en haar oudere zus alleen op vakantie gaat, wordt Hazel naar haar oma gestuurd. Oma woont op een eiland waar Hazel al een tijdje niet meer is geweest. Veel zin om te gaan heeft ze niet en het lijkt ook alsof haar oma haar totaal niet verwachtte als ze eenmaal op de stoep staat. Toch wordt ze uiteindelijk hartelijk ontvangen en blijkt oma een blinde, oude, maar o zo lieve, hond te hebben. Als Hazel dan ook nog een leuke jongen en diens neef ontmoet, kon het best nog weleens een interessante zomer worden.
Gevoelig en sterk
We moeten je iets vertellen had me al snel in zijn greep. Hoewel ik met aandacht las toen boek aftrapte bij Hazel thuis, slokte het verhaal me pas echt op toen ik eenmaal met haar op de boot stapte. Gewapend met haar tekenspullen en telefoon maakt ze, boos op haar ouders, alleen de overtocht en wacht ze tevergeefs in de haven op haar oma. Aan boort maakt ze gelijk contact met twee jongens, zittend in de haven bijt ze van zich af tegen een oude man. Als oma niet verschijnt op de afgesproken plek, gaat ze daadkrachtig zelf op zoek naar het huis uit haar jongere jeugd. Hazel blijkt al snel een gevoelig, maar sterk meisje te zijn en je voelt aan alles dat ze het nodige het hoofd zal moeten bieden.
Barstensvol serieuze onderwerpen
Net als in haar eerdere verhalen, schroomt Slegers niet om ook in We moeten je iets vertellen de diepte in te gaan. Haast alle facetten van het leven komen aan de orde, van verliefdheid, opgroeien en zelfacceptatie tot het maken van moeilijke keuzes, ouderdom en afscheid nemen. Alles wordt door de fijne pen van Slegers met evenveel liefde en oprechtheid beschreven zonder dat ze daarbij een oordeel vormt. Sterker nog, ook de lezer zal de gebeurtenissen met openheid tot zich nemen. Niets is gek, het is gewoon wat het is en dat is eigenlijk heel gewoon.
Mooie mensen
Niet alleen de onderwerpen zijn prachtig, ook de personen in dit boek zijn stuk voor stuk mensen om in je hart te sluiten. De lieve en zorgzame Hazel die zoveel voor haar kiezen krijgt en veel zorgen – ook die van anderen – krijgt om te dragen. Oma, die haar uiterste best doet om er voor Hazel te zijn, haar wijze lessen leert en zichzelf laat accepteren. Maar ook hond Vincent, vriend Kean en zijn neefje Raphael zijn met hun mooie eigenzinnige karakters waardevolle toevoegingen aan het boek. Slegers werkte alle personages tot in detail uit wat heeft geresulteerd in een ijzersterk geheel, waarbij niemand overbodig is en ze samen een heel warm bad vormen.
Cadeautje
Maar met “alleen” een zomerse setting van een eiland, diepgaande thema’s en mooie personages nam Slegers geen genoegen. Ze voegde nog iets toe, als een klein cadeautje. Net als in Briefjes voor Pelle verwerkte Slegers ook in We moeten je iets vertellen interessante feitjes over uiteenlopende onderwerpen zoals vogels en het heelal. Heel subtiel zijn ze opgenomen in het verhaal en zijn daarmee een mooie toevoeging voor nieuwsgierige lezers.
Conclusie
Marlies Slegers flikt het weer. Met We moeten je iets vertellen schreef ze een aangrijpende en ontroerende jeugdroman over een tienermeisje dat meer dan alleen de scheiding van haar ouders een plekje moet zien te geven. Het gaat over opgroeien en alle perikelen die daar bij horen, maar ook over het leven in al zijn facetten. Met een zomerse vibe en een cool hoofdpersonage is dit emotionele verhaal een waanzinnige aanrader voor iedereen die van gelaagde boeken over het echte leven houdt.
One Comment