Susan Muskee (1993) is een kei in het schrijven van feelgood romans en draait daarbij haar hand niet om voor een serie. Lezers kunnen zo extra lang van setting en personages genieten. Ook ‘Donna’ is een deel van een serie, namelijk het eerste deel van ‘Het Magnoliahof’. Is het de moeite van het lezen waard?
Het Magnoliahof is een pittoresk plein met leuke winkeltjes en dito eigenaren. Donna bestiert de tearoom waar je terecht kunt voor een heerlijke cappuccino of een high tea. Als alleenstaande moeder heeft ze niet alleen haar zoon Kaj groot gebracht, maar ook een succes gemaakt van haar onderneming. Ze maakt gemakkelijk met iedereen een praatje en is daardoor goed van alle roddels op de hoogte.
Op een dag neemt een nieuwe ondernemer haar intrede in een leegstaand pand aan Het Magnoliahof. Natuurlijk moet Donna er het fijne van weten, maar ze is not amused wanneer ze er achter komt dat er een tattooshop aan hun schattige plein komt te zitten. Dat wil ze echt niet! Donna bedenkt een plan om dit besluit te dwarsbomen…
Een plaatje van een cover
Bij het zien van de cover van ‘Donna’ en die van de andere boeken in de serie ‘Het Magnoliahof’ werd ik gelijk enthousiast. De zachte kleuren en de getekende pakhuisjes maken het tot een lief en vrolijk geheel, passend bij een goede feelgood. Eenmaal aan het lezen blijkt die verwachting helemaal waar gemaakt te worden.
Personages bloeien langzaam op
Vanuit de ik-persoon lezen we over Donna. Doordat Muskee gebruikt maakt van interne monologen krijg je als lezer een heel goed beeld van wat er in Donna omgaat. Ze voelt als een heerlijke kletskous die er altijd iets van probeert te maken. Ze weet wat ze wil, maar haar nieuwsgierigheid en impulsieve karakter zorgen ervoor dat sommige dingen niet altijd soepel verlopen, met de nodige humor en hilariteit tot gevolg. Wel vond ik het in begin wat lastig om in Donna haar manier van denken te komen. Muskee houdt Donna’s motieven bewust vaag. Dat zorgt er wel voor dat je verder wilt lezen (want waarom zou je in hemelsnaam een andere ondernemer willen dwarsbomen?!), maar ik kon dat stukje maar moeilijk begrijpen. Leef en laten leven! Zeker als blijkt dat de eigenaresse van de tattooshop ook nog een heel leuk mens is. Maar naarmate het verhaal vordert wordt er steeds meer duidelijk over Donna haar verleden en blijkt dat ook zij het hart op de juist plek heeft zitten.
Schrijfstijl brengen personages en pittoresk plein tot leven
De fijne schrijfstijl van Muskee zorgt ervoor dat de personages en het plein helemaal tot leven komen. Het voelt alsof je zelf al eens koffie hebt gedronken bij Donna en hebt geslenterd langs de verschillende winkeltjes aan het Magnoliahof. Het verhaal leest erg prettig en al snel zit je helemaal in het leven van Donna en de perikelen van ondernemer zijn. Het is leuk om te lezen over de vriendschappen aan het Magnoliahof en hoe er wordt samen gewerkt.
Donna heeft alles wat een wat een goede feelgood moet bevatten: gezelligheid, vriendschap, liefde, humor en échte mensen. Een aanrader om te lezen! Je zult ongetwijfeld niet kunnen wachten en snel de andere delen over de winkels aan het Magnoliahof willen lezen. Naast auteur is Muskee ook stemacteur, en zo prettig als ze schrijft, leest ze ook voor. De vier delen van Het Magnoliahof sprak ze in als luisterboek en zijn een genot om naar te luisteren!
(Dit boek ontving ik van uitgeverij Loft Publishing voor een blogtour, waarvoor dank. Zoals altijd is ook deze recensie een eerlijke beschrijving van mijn ervaring.)
