Globetrotter Ali Hazelwood woonde onder meer in Japan en Duitsland en verhuisde naar Amerika om een PhD in neurowetenschappen te behalen. Inmiddels is het haar gelukt om professor te worden. Haar werk combineert ze met het schrijven van romantische komedies waarbij ze vrouwen in de academische wereld centraal stelt. Hazelwood schreef meerdere verhalen, De liefdeshypothese (vertaling door Marjet Schumacher) is het eerste boek dat van haar in het Nederlands is verschenen. Hoe de combinatie van feelgood en intelligentie uitpakt? Je leest het in mijn recensie.
Promovendus Olive werkt hard aan haar wetenschappelijke carrière. Het is aanpoten, maar ze geniet ervan. Als ze op een avond nog laat aan het werk is, kust ze, niet geheel volgens plan, professor Adam Carlsen. Hij mag dan knap zijn, maar hij is ook de grootste nachtmerrie van de faculteit Biologie; hij is erg streng en weet menig student onderuit te halen. Toch zag ze geen andere uitweg. Ze moest haar vriendin Anh laten geloven dat ze echt over die ene jongen heen is.
In volle vaart van start
Na een raadselachtig proloog, waarin wel gelijk een duidelijk beeld wordt geschetst van de impulsieve en onhandige Olive, laat de kus met professor Carlsen niet lang op zich wachten. Hazelwood doet niet aan een langzame start, maar dat is absoluut niet erg. Na het eerste hoofdstuk ben je helemaal ondergedompeld in de wetenschappelijke wereld en het leven van Olive, en wil je daar voorlopig niet meer uit vertrekken. Het is die verboden, maar fijne zoen die ervoor zorgt dat je verder móet lezen. Die klik was toch geen verbeelding? Veel eerder dan dat zij het in de gaten hebben, voelt de lezer de chemie tussen Olive en professor Carlson oplaaien.
Volop humor en fijne dialogen
Na die betoverende zoen gaat De liefdeshypothese iets rustiger verder. Olive en Adam leren elkaar beter kennen en verplichte ontmoetingen veranderen in fijne momenten samen. Daarnaast krijgt de lezer meer inzicht in hoe het eraan toe gaat als je wilt promoveren door het doen van wetenschappelijk onderzoek. Dat klinkt saai en abstract, maar dat is het geen moment. De schrijfster doet dit namelijk niet door het geven van droge uiteenzettingen, maar laat het op natuurlijke wijze onderdeel zijn van de verhaallijn.
Verder kenmerkt de schrijfstijl van Hazelwood zich door een hoop humor en een fijnzinnig gevoel voor het neerzetten van dialogen. Zowel de gesprekken tussen personages als de conversaties die Olive met zichzelf voert, zijn meestal grappig en gevat, soms schattig, dan weer eerlijk en gevoelig. In een grote vaart waarin alle emoties de revue passeren vlieg je door het boek heen.
De liefdeshypothese is het onomstotelijke bewijs dat wetenschap niet saai hoeft te zijn. Met veel humor en de nodige romantiek is dit boek van Ali Hazelwood een tof en origineel verhaal dat je gelezen moet hebben. Een fantastische romcom die bruist van de chemie!
